کد مطلب:17220 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » احكام

ديدگاه خوارج دربارة حكم مرتكب كبيره چيست؟

اولين مسأله ـ پس از مسأله امامت ـ كه آشوب بزرگي بين مسلمانان بوجود آورد وآنها را به دو فرقه بلكه به فرقهها تقسيم كرد، مسألة حكم مرتكب كبيره بود كه از سه جهت ميتوان حول آن بحث نمود:
جهت اول: آيا مرتكب كبيره مؤمن است يا مشرك؟
جهت دوم: آيا مرتكب كبيره مؤمن است يا كافر؟
جهت سوم: آيا مرتكب كبيره مخلّد در آتش است يانه؟
قضيه به اين برميگرددكه آيا عمل جزء ايمان است يا نه؟ بنابر اول « كه عمل جزء ايمان باشد » اگر شخصي حكمي از احكام اسلام را نديده بگيرد، مثل آنكه حرامي را مرتكب شود يا واجبي را ترك نمايد، بدون آنكه منكر حرمت و وجوب آن شود، بلكه صرفاً به خاطر غلبه هواي نفس بر عقل او باشد در چنين شرايطي شخص از دايرة ايمان خارج ميشود. اما بنا بر دوم
« كه عمل جزؤ ايمان نباشد » او همچنان مؤمن محسوب ميشود و تنها عنوان فسق وعصيان بر او منطبق ميگردد. براي روشن شدن مقام بحث به آراي مختلفي كه در اين باب وجود دارد، اشاره ميكنيم:
ازارقه گناهكار را مشرك ميداند چه رسد به كافر و در اين مورد بين كبيره و صغيره فرقي قائل نيست. نجديه معتقد است كه مرتكب كبيره مشرك است اما مرتكب صغيره مشرك نيست. اين دو گروه از افراطيان خوارجند و در اين كه ارتكاب كبيره باعث كفر و شرك ميِشود، همعقيدهاند و در مورد گناهان صغيره اختلاف دارند. ازارقه صغيره و كبيره را مثل هم ميداند ولي نجديه آنها را مثل هم نميداند. اباضيه معتقد است كه ارتكاب كبيره كفر است؛ نه شرك و كفر را اعم از كفر انكاري و كفر نعمت ميداند. بنايراين مرتكب كبيره از مؤمنان بوده و كافر نعمت محسوب ميشود؛ نه كافر انكاري.

---

فرهنگ عقايد و مذاهب اسلامي ج 5
آية الله جعفر سبحاني